Leucocytoclastic pastern vasculitis
Doordat mijn paard (waar ik op dit moment Intermediar 1 dressuur mee rij) mokachtige plekken op zijn been kreeg die met geen mogelijkheid waren te behandelen ben ik gaan uitzoeken wat hij nu eigenlijk had. Van dierenarts naar dierenarts. spuitje hier, zalfje daar. Geen enkele behandeling gaf verbetering en elke verlichting was helaas tijdelijk. Vochtafdrijvers zorgde ervoor dat zijn been tijdelijk dunner werd, antibiotica zorgde ervoor dat de ontstekingen tijdelijk niet verder gingen. Maar het werd niet minder en ging al helemaal niet weg. Een scan liet zien dat zijn huid extreem verdikt was en dat er veel vocht inzat. Foto's van zijn been lieten perfecte gewrichten zien dus dat was het 'gelukkig' ook niet. Na een anderhalf jaar aanklooien en veel vraagtekens, de rit naar Utrecht gemaakt en daar waren ze er zeer snel uit, mijn paard lijdt aan de aandoening Leucocytoclastic pastern vasculitis een auto immuumziekte.

De aandoening:
Leucocytoclastic pastern vasculitis wordt ook wel photoactivated pastern vasculitis genoemdis een aandoening die meestal slechts bij een of enkele volwassen paarden in een koppel gezien word. Er ontstaan zeer pijnlijke goed afgegrensde ulcererende plekken met korsten die zich kunnen uitbreiden en dan grote onregelmatige gebieden vormen. Het been is vaak oedemateus.

Deze aandoening wordt vaak verward met mok, echter in tegenstelling tot de klassieke onderbeendermatitis mok zijn bij deze aandoening vaak met name de laterale en de mediale zijden van de pijp en de koot aangetast en niet de kootholte. Tevens is Leucocytoclastic pastern vasculitis het gevolg van een overgevoeligheid voor zonlicht waardoor er ontstekingen in de bloedvaten ontstaan die door de huid naar buiten komen en de plekken op de benen veroorzaken en niet zoals bij mok door inwerking van vocht. Deze paarden zullen er in het najaar tot het voorjaar dan ook minder tot geen last van hebben, omdat er dan minder zonuren zijn. In een later stadium kan hyperkeratose optreden en lijken de laesies soms wat wratachtig. 

De diagnose kan met zekerheid worden gesteld in een biopt. Bij acute laesies wordt een leucocytoclastische necrotiserende vasculitis van de oppervlakkige dermale bloedvaatjes gezien met trombose, oedeem en soms necrose van de epidermis. Bij chronische laesies hebben de oppervlakkige dermale bloedvaatjes vaak een verdikte gehyaliniseerde wand. Echter bij heftige (met name exsudatieve) dermatitiden zijn vaatwanden ook vaak secundair betrokken bij het ontstekingsproces. Hierdoor kan het lastig kan zijn een primaire vasculitis te onderscheiden van een secundaire vaatwandbetrokkenheid.
 

Behandeling:
De aandoening komt met name voor bij paarden die in de wei lopen. Binnenhalen en behandelen met orale corticosteroïden (prednisolon 1 mg/kg 1dd per os, ’s morgens tussen 07:00 en 09:00 uur) leidt doorgaans binnen 14 dagen tot verbetering. Let op! deze behandeling zorgt voor een positieve uitslag bij een dopingcontrole. Lokaal behandelen is niet alleen heel lastig, omdat de paarden uitermate pijnlijk zijn aan het aangetaste been/benen, en is bovendien meestal net succesvol. Als je paarden met deze aandoening toch buiten wilt laten lopen, is het raadzaam de benen goed in te pakken met witte bandages of met speciaal daarvoor door ons ontwikkelde beenbeschermers. De beschermers zijn wit omdat deze kleur de zon afketst en minder warm word. Tevens is het raadzaam de algemene conditie van het paard goed op peil te houden zodat eventuele infecties beter door het paard kunnen worden bestreden.

Behandeling bij mijn paard:
Omdat Leucocytoclastci Pastern Vascilitis een auto immuumziekte is, is het heel belangrijk om het innerlijke paard gezond en in conditie te houden. Nadat de heftigste symptomen zijn bestreden met corticosteroïden, is de behandeling er nu op gebasseerd om de conditie en het immuumsysteem van mijn paard zo goed mogelijk te houden, en de opname van UV licht tot een minimum te beperken.
Dit doen we door hem dagelijks Oerbalans van Ecostyle en om te zorgen dat zijn lijf en benen niet worden blootgesteld aan zonlicht> Om hem toch in de wei te kunnen houden ( hij moet wel paard kunnen zijn) pakken we zijn benen in met speciale beenbeschermers en zijn lijf met een deken met een UV block. Tot nu toe is hij door deze maatregelen helemaal vrij van plekjes en hebben het helemaal onder controle.

Onderstaande verschillende foto's van de aandoening, van hier en daar een plekje, tot een flink oedeem been.